‘Was ik maar dat jongetje van toen.’ Ik hoor het wel eens een man in de groep verzuchten. Hij denkt terug aan een kereltje dat blij met zichzelf is, in zijn fantasieën opgaat en zich verwondert over alles wat het leven en de natuur op zijn pad brengen. Aan de tijd dat hij zich niet alleen voelde.

Vrouwen zijn geen slechtere leiders dan mannen. Vrouwen hebben ook geen extra recht op zetels alleen maar omdat mannen na honderden jaren alleenheerschappij iets goed hebben te maken. En, vrouwen voelen dingen niet beter aan. Ook mannen kunnen dat, maar dan moeten zij wel ruimte aan hun innerlijke Vrouw geven. Er is een andere reden waarom meer vrouwelijke politici hard nodig zijn. Dat is simpelweg omdat we zo naar onze kinderen geen goed voorbeeld geven. 

Ach, de vrouw: “hij (de man) zal haar geen lasten opleggen die te zwaar voor haar zwakke schouders zijn”.

Veel mannen zijn super kwetsbaar wanneer ze coaching overwegen. De schaamte zit soms diep. Onnodig, zoals ze later gelukkig vaak zelf constateren. Het getuigt juist van ballen om je shit aan te kijken.

Wat moet ik hier nou mee, één van de beste mannencoaches? Toevallig stuitte ik op een lijstje waarin mijn naam stond:

Mannen rond een vuur. Het heeft iets oer. Ontspannen mag tijdens de training, maar we werken ook. Persoonlijk leiderschap nemen, dát is steeds de opdracht. Wakker worden, aankijken, incasseren, toegeven. 

Menig echtscheiding komt voor mannen als een verrassing. Vrouwen vinden vaak eerder dan wij dat de relatie wiebelt en zenden daarom allerlei signalen uit. Alleen die missen we. 

In mijn mannengroep zitten ook vrouwen. Niet gelogen. Soms heeft een man namelijk de mond vol over haar. 

Wat ik ben blij dat ik geen vrouw ben! Ik verdien meer geld, ik kom ermee weg dat ik minder tijd aan het verzorgen van de kinderen besteed en heb geen last van stemmingswisselingen en opvliegers. Oh ja, ik kan staande plassen.

In mijn jeugd gingen de jongens met lage cijfers automatisch naar de lts (lagere technische school). De meisjes met dito rapporten kwamen op het lhno terecht (lager huishoud- en nijverheidsonderwijs). Dat was in onze ogen zo ongeveer het domste. We noemden dat lhno ook wel de ‘spinazie-academie’. Niet fraai, maar zo was het in die tijd.

Waarom sommige mannen eigenlijk nog jongetjes zijn en hoe je ze als HRM-professional herkent

Het voelt niet goed, dus houd je de boot af. Typisch jaren zeventig van de vorige eeuw. Je weet wel: macrameeën, alles oranje of bruin en iedereen een sansevieria voor het raam.